Wi hebbt uns al männigmol över ehr Geschichten höögt.
Düttmool weer ehr Motto: Dor geiht noch wat!
Wohrhaftig, dor gung noch dat een oder annereBlots in unsen Sool gung nich een meer rin
welk seten al vör de dör un luusterten op de wohre Geschicht vun Adam un Eva in’t Paradies, de mit een groot “Halleluja” to Enn gung Düvel ok, dor wull Hermann meer vun weten!
De hebbt sinnige, achtersinnige, vergnöögte un nodenkerte Geschichten vertellt, mit uns sung’n un een Gedicht to’n Geburtstag vun Hermann Möller opseggt. Ok, wenn dor nich so veel Maaten weern, as wi dat dacht harrn, weer dat doch een scheunen Avend.
un: nee, dat weer man meist nich to glöven –
man midden ut’n Leven Hermann hett ehr op siene launige Oort ankünnigt un se hett vun ehre dree K vertellt: Keerl, Kinner un Katt
un vun meer oder weniger leeve Frünn un meer as hunnert Tohörers hebbt sick bannig ammeseert un Ilka ook.
Dat weer wedder’n scheunen Avend. Veelen Dank, Ilka.